Του Όθωνα Κουμαρέλλα
Η χώρα μας, παρά και ενάντια στην αντίληψη, που για χρόνια καλλιεργούν οι άρχουσες ελίτ και οι υποταγμένες σ’ αυτές κυβερνήσεις και που την θέλουν φτωχή και αδύναμη και γι’ αυτό πάντα υποτελή σε ξένους προστάτες, είναι μια προικισμένη χώρα. Παρά τη λογική της «ψωροκώσταινας» διαθέτει πλούσιους τους φυσικούς της πόρους, είτε αυτοί αφορούν το περιβάλλον, το κλίμα, την ιστορικότητα του εθνικού χώρου, είτε αφορούν τον ορυκτό πλούτο, τις πολυποίκιλες και πολύμορφες ενεργειακές πηγές, ή τη δυνατότητα του εδάφους της να θρέψει με αυτάρκεια τον πληθυσμό, είτε και κυρίως το ανθρώπινό της δυναμικό. Διαθέτει φυσικούς πόρους και δυναμικό τέτοιο που μπορεί να εξασφαλίσει στο διηνεκές υψηλό βιοτικό επίπεδο και ανεπανάληπτη ποιότητα ζωής για το λαό μας.
Η πηγή του κακού
Οι εθελόδουλες όμως κυβερνήσεις με τις πολιτικές υποτέλειας και αφαίμαξης αυτών των πόρων, όχι μόνον δεν αξιοποίησαν ποτέ τις δυνατότητες, αλλά κατασπαταλώντας κάθε ικμάδα και κάθε προοπτική σε εφήμερα κέρδη των ίδιων και των πατρώνων τους, οδήγησαν τον τόπο στον μαρασμό, στη βαθιά οικονομική κρίση και τελικά στη χρεοκοπία.
H οικονομική ανάπτυξη καθορίστηκε εν πολλοίς από τα παρασιτικά συμφέροντα και τις επιδιώξεις του ντόπιου κοτζαμπασιδισμού και του ξένου μεγάλου κεφαλαίου, που έτσι βρήκε πρόσφορο έδαφος για την ολοκληρωτική επικράτησή του σε βάρος και ενάντια στα συμφέροντα του Λαού, τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, την αξιοπρέπεια του ατόμου.
Η ποσοτική αύξηση των μεγεθών και των οικονομικών δεικτών της «ισχυρής» Ελλάδας προ της κρίσης, υπέκρυπτε με μαεστρία το σαράκι που κατέτρωγε το κοινωνικό σώμα και την οικονομία, αποπροσανατολίζοντας και εκμαυλίζοντας ταυτόχρονα τον λαό. Μέχρι που η χρεοκοπία το 2010 ήλθε σαν αναπότρεπτη φυσική συνέπεια αυτής της φθοροποιού διαδικασίας.
Τα έντονα χαρακτηριστικά μιας ψευδεπίγραφης ανάπτυξης, στηριγμένης στα πήλινα πόδια ενός παρασιτικού μοντέλου εξαρτημένου από ξένα κέντρα και με σκοπό την απομύζηση κάθε πόρου με σκοπό το υπερκέρδος και κάθε είδους «αρπαχτή», αποτυπώνεται έντονα στον τόπο σε κάθε «μεγάλο» έργο σε κάθε «μεγάλη» επένδυση με κορύφωση τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τα αντίστοιχα έργα. Η πατρωνία και η διαπλοκή ήταν ορατή πολύ πριν το ξέσπασμα της κρίσης.