Τις μαρδακίες άρχισε πάλι ο κ. Μάρδας...

του Δημήτρη Καζάκη

Δεν φτάνει που η Ελλάδα κινδυνεύει, όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία της, στα χέρια της πιο αδίστακτης συμμορίας πολιτικών της δεξιάς και της αριστεράς, σειρά έχει και η Βενεζουέλα. Ναι, καλά το ακούσατε. Η Βενεζουέλα. Κι επειδή το χέρι της εγχώριας πολιτικής συμμορίας δεν φτάνει τόσο μακριά για να διεκδικήσει μερίδιο και από τη δυστυχία αυτής της χώρας, τι κάνουν; Την χρησιμοποιούν ως παράδειγμα προς αποφυγή. Πάντα με την απαιτούμενη διαστροφή γεγονότων και δεδομένων.

Τι σημαίνει "δραχμιστής";

Ο κ. Μάρδας, ένας από τον πολιτικό βόθρο του Σημίτη που σήμερα υπηρετεί την κυβέρνηση Τσίπρα, εξέδωσε νέο πόνημα με τίτλο: Η Βενεζουέλα και η σιωπή των δραχμιστών! (Αυγή, 21/2/2016). Προσέξτε τη λέξη "δραχμιστής". Ποιός είναι δραχμιστής; Αυτός που θέλει δραχμή. Και γιατί την θέλει; Για σκοτεινούς και ποταπούς λόγους.

Η βασική επιδίωξη της συμμορίας του κ. Μάρδα και των άλλων ευρωλιγούρηδων δοσίλογων είναι να εγχαράξουν τη συνείδηση της κοινής γνώμης με διαχωριστικές γραμμές εμφυλίου. Οι "δραχμιστές" είναι κάτι σκοτεινοί τύποι, που θέλουν το κακό μας. Όπως ακριβώς συνέβαινε πάντοτε με όλους εκείνους που διεκδίκησαν, ενίοτε και με τη ζωή τους, την ελευθερία και την εθνική ανεξαρτησία σ' αυτή την χώρα.

Κι έτσι ο "δραχμιστής" σήμερα, συγκεντρώνει το ίδιο ακριβώς μίσος που στα χρόνια της παλιάς ναζιστικής κατοχής, οι ομογάλακτοί του κ. Μάρδα ένιωθαν για τον πατριώτη αγωνιστή της ελευθερίας, της λαοκρατίας και της εθνικής ανεξαρτησίας. Μόνο που τότε τον αποκαλούσαν διαφορετικά.

Η εκστρατεία μαρδακίας...

Μεταναστευτικό - προσφυγικό: Ένα απολύτως επίκαιρο ψήφισμα

Αναδημοσιεύουμε σήμερα, το απολύτως επίκαιρο ψήφισμα του 4ου Συνεδρίου του ΕΠΑΜ στις 14 Ιουνίου 2015 που αφορούσε στο τεράστιο πρόβλημα που δημιουργήθηκε στη χώρα με τα ολοένα διογκούμενα κύματα μεταναστών - προσφύγων από τα μέτωπα του πολέμου στην Εγγύς Ανατολή.

4ο Συνέδριο του Ε.ΠΑ.Μ.: Ψήφισμα για το μεταναστευτικό - προσφυγικό πρόβλημα

ΨΗΦΙΣΜΑ

Τη στιγμή που συνεχίζεται το θέατρο του παραλόγου με την σκληρή -υποτίθεται- διαπραγμάτευση μεταξύ κυβέρνησης και δανειστών απορροφώντας το σύνολο της δημοσιότητας, έχοντας ταυτόχρονα φέρει σε πλήρη σύγχυση την ελληνική κοινωνία, ένα άλλο -βουβό αυτή τη φορά- δράμα εξελίσσεται στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, που έχει προσλάβει διαστάσεις μάστιγας και μαζικής εισβολής και ουδείς ασχολείται, τουλάχιστον σοβαρά!

Πρόκειται για τους χιλιάδες εξαθλιωμένους φυγάδες από τα πεδία των σφαγών στη Συρία, στο Ιράκ και σχεδόν παντού αλλού στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, που μην έχοντας άλλο τρόπο -θύματα της απίστευτης εκμεταλλευτικής μηχανής του σύγχρονου δουλεμπορίου- ξεβράζονται κυριολεκτικά στις ακτές των νησιών μας. Ένα φαινόμενο που εξυπηρετεί και εγχώρια συμφέροντα.

Έτσι δεκάδες χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες, νέοι, γυναίκες, μικρά παιδιά ξεριζωμένοι από τις εστίες τους και τη φωτιά του ανελέητου πολέμου που έσπειραν οι φίλοι, οι εταίροι και οι σύμμαχοί μας διαλύοντας χώρες και λαούς, τρέχουν να ξεφύγουν το θάνατο για να πέσουν στα δίκτυα των αδίστακτων δουλεμπόρων, που τους «αδειάζουν» με τη «σέσουλα» στην Ελλάδα. Για να προστεθούν και αυτοί στους εκατοντάδες χιλιάδες άλλους που προηγήθηκαν και έχουν εγκλωβιστεί σε μια ταλαίπωρη χώρα. Μια χώρα που καταδικάστηκε με τον οικονομικό στραγγαλισμό να μην μπορεί να θρέψει τους ίδιους τους κατοίκους της και που δεν διαθέτει στοιχειώδεις υποδομές ανθρώπινων συνθηκών υποδοχής και διαβίωσης αυτών των «κολασμένων» της γης, οι οποίοι δεν μπορούν να φύγουν για να πάνε εκεί που οι ίδιοι θα ήθελαν, επειδή το απαγορεύει η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι συνθήκες της.

Προκειμένου να μείνει καθαρή και «αμόλυντη» η «άρια» ευρωπαϊκή «εστία», και η Ελλάδα ως παράπλευρη απώλεια της «σωτηρίας» της Ευρώπης -όπως ομολόγησε πρόσφατα ο Βαρουφάκης– δεν θυσιάζεται μόνο στο βωμό των συμφερόντων των τοκογλύφων, αλλά, επιπρόσθετα, η χώρα μετατρέπεται σταδιακά σε μια απέραντη αποθήκη ανθρώπινων ψυχών, που δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός ακόμη για να πάρει χαρακτηριστικά ενός ηφαιστείου έτοιμου να εκραγεί με ό,τι εξαιρετικά απειλητικό σημαίνει αυτό για την πατρίδα και το λαό μας.

Η κυβέρνηση -απορροφημένη στις δικές της πολυπολιτισμικές και κοσμοπολίτικες ιδεοληψίες- αδιαφορεί για τον ελληνικό πληθυσμό και περί άλλα τυρβάζει για τους… «λιαζόμενους» στις πλατείες και τους δρόμους, στο πλαίσιο των πολιτικών άλωσης των τελευταίων κοινωνικών δικαιωμάτων από φτηνό αναλώσιμο εργατικό δυναμικό. Έχει αφήσει έτσι σε πλήρη ασυδοσία τα κυκλώματα των δουλεμπόρων, ενώ αρνείται και τη σκέψη ακόμα να προσβάλλει τις συνθήκη της Σένγκεν και τις συμφωνίες του Δουβλίνου, προκειμένου να απελευθερωθούν οι άνθρωποι και να φύγουν προς τον επιθυμητό γι’ αυτούς τελικό προορισμό.

Το σώμα του 4^ου Συνεδρίου του ΕΠΑΜ καταγγέλλει την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ για εγκληματική αδιαφορία και ρατσιστική συμπεριφορά σε βάρος τόσο των δύστυχων μεταναστών, όσο και των Ελλήνων πολιτών, με αντίκρισμα την επιδότηση της Ε.Ε.. Κι αυτό καταδεικνύεται με το συνεχιζόμενο δράμα που εκτυλίσσεται σε βάρος των ανθρώπων αυτών και με το γεγονός της πλήρους ασυδοσίας των δουλεμπορικών εγκληματικών κυκλωμάτων, χωρίς να λαμβάνεται κανένα πρακτικό μέτρο έστω περιορισμού τους.

Προειδοποιεί για τους κινδύνους που ελλοχεύουν με αυτή την υπερσυσσώρευση στρατιών εξαθλιωμένων για την ίδια την ασφάλεια της χώρας μας και απαιτεί:

Εδώ και Τώρα καταγγελία της συνθήκης της Σένγκεν και των συμφωνιών του Δουβλίνου, με παράλληλο χτύπημα των δουλεμπορικών κυκλωμάτων μέσα και παρά το κράτος και ταυτόχρονα εφοδιασμό των κατατρεγμένων αυτών ανθρώπων μέσω της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ με τα κατάλληλα ταξιδιωτικά έγγραφα για την αποχώρησή τους από τη χώρα μας προς τις χώρες που δημιούργησαν τις πολεμικές καταστάσεις, ή όπου αλλού επιθυμούν.

Το Σώμα του 4^ου Συνεδρίου του ΕΠΑΜ

Αθήνα 14 Ιουνίου 2015

Σχετική αρθρογραφία:
http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2012/08/blog-post_13.html

http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2013/05/blog-post_24.html

http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2015/09/blog-post_23.html

http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2016/02/blog-post_14.html

Ο Τσίπρας νομίζει ότι οι αγρότες βόσκουν κουτόχορτο

του Δημήτρη Καζάκη

Η χθεσινή συνάντηση του Τσίπρα, του φερόμενου ως πρωθυπουργού, με εκπροσώπους των αγροτών ήταν μια ωραία φιέστα πολιτικού διαλόγου χωρίς αντικείμενο. Η ουσία; Καμιά δέσμευση. Μόνο γενικές θεωρίες και υποσχέσεις. Όχι για τους αγρότες, αλλά για όσους ημέτερους θέλουν να υπηρετήσουν το ξεπούλημα των αγροτών.

Ο στόχος των λεγόμενων προτάσεων της κυβέρνησης είναι βασικά πολιτικός. Να αναγκάσει τους αγρότες να γυρίσουν στα σπίτια τους με άδεια χέρια. Ή μάλλον με υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα. Κι αφού οι αγρότες γυρίσουν στα χωράφια, τα ζώα και τις δουλειές τους, η κυβέρνηση θα συνεχίσει με τα μνημόνια.

Στις δήθεν προτάσεις της κυβέρνηση δεν υπάρχει ούτε μνεία στα χρέη των αγροτών. Τα χρέη που υπάρχουν ήδη στις τράπεζες, τον ΟΓΑ, την εφορία. Τσιμουδιά. Ο λόγος είναι απλός. Η κυβέρνηση έχει πουλήσει ήδη τα χρέη των αγροτών, διαμέσου των συστημικών τραπεζών -και κυρίως της Τράπεζας Πειραιώς- σε ξένα επενδυτικά κεφάλαια.

Τα ξένα αυτά funds οργανώνουν ήδη την επίθεσή τους στην ύπαιθρο δια της "συμβολαιακής γεωργίας". Η ανάγκη χρηματοδότησης του αγρότη θα μετατραπεί σε παγίδα για τον ίδιο, καθώς η τράπεζα θα τον εξαναγκάσει να υποθηκεύσει τα πάντα, τη γη, το βιός του, την ίδια την ύπαρξή του, προκειμένου να προωθηθούν πειραματικές καλλιέργειες και εφαρμογές υπέρ πολυεθνικών agrobusiness.

Η απόφαση έχει παρθεί ήδη. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ήδη εκπονήσει τις απαραίτητες οδηγίες και σχέδια. Ο αγρότης οφείλει να γίνει δουλοπάροικος της τράπεζας και των ξένων funds. Να γιατί ο αγρότης δεν πρέπει επ' ουδενί να γλυτώσει από τα χρέη. Να γιατί το ζήτημα της χρηματοδότησης του αγρότη ούτε καν θίγεται από τις δήθεν προτάσεις της κυβέρνησης.

Η καταστροφή που μας απειλεί και πώς οφείλουμε να την αντιμετωπίσουμε

του Δημήτρη Καζάκη

Ολόκληρη η πολιτική βυθίζεται όλο και περισσότερο στο επίπεδο του κ. Λεβέντη. Με την αμέριστη φυσικά βοήθεια των μέσων μαζικής εξαχρείωσης. Ο μέσος Έλληνας δεν πρέπει να συζητά τα σοβαρά. Δεν έχει καμιά σημασία αν η οικονομία κυριολεκτικά καταρρέει κι από κοντά ακολουθεί η κοινωνία.

Αρκεί να το θελήσουν οι ευεργέτες μας εξ Ευρώπης και ως δια μαγείας όλα μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο. Η οικονομία θα αναστηθεί, θα έχουμε ανάπτυξη κι ως εκ τούτου όλα θα πάνε καλά. Αρκεί οι εταίροι, ευχαριστημένοι από τις επιδόσεις μας, να χαλαρώσουν τη δημοσιονομική πίεση και να "απομειώσουν" το χρέος. Αυτά ακούμε από το πρωί μέχρι το βράδυ. Δεν έχει καμιά σημασία αν όλα αυτά είναι μπούρδες, ανοησίες και ηλιθιότητες για αφελείς και simpletons.

Η λογική δεν έχει καμιά θέση σήμερα. Αφήστε που είναι είδος εν ανεπαρκεία γενικά. Οι εκπρόσωποι των αγροτών θα πάνε να δουν τον πρωθυπουργό για να συζητήσουν με μια κυβέρνηση, η οποία έχει παραχωρήσει επίσημα και με νόμο το δικαίωμα των αποφάσεων στην ΕΚΤ, το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Αυτό βέβαια δεν ενοχλεί ούτε τους αγροτοσυνδικαλιστές, ούτε τα κόμματα, ούτε φυσικά την κυβέρνηση, η οποία καλεί σε έναν διάλογο χωρίς αντικείμενο.

Ζούμε στην εποχή της πιο απόλυτης προσποίησης. Οι συνδικαλιστές των κλάδων προσποιούνται ότι διεκδικούν από μια κυβέρνηση, που δεν έχει καμιά πολιτική αρμοδιότητα πέρα από την εξαπάτηση και την προδοσία. Η κυβέρνηση προσποιείται ότι αυτοί αποφασίζει. Η αντιπολίτευση προσποιείται ότι είναι κάτι διαφορετικό από την κυβέρνηση. Οι δικαστές προσποιούνται ότι υπηρετούν τη δικαιοσύνη. Κι όλοι εμείς προσποιούμαστε ότι νοιαζόμαστε για ότι συμβαίνει στη χώρα μας.

Η δημοκρατία και οι κήνσορές της

του Όθωνα Κουμαρέλλα

Με το ξέσπασμα της κρίσης το 2010, που έφερε πολλούς να ξυπνούν άγουρα από τον μακάριο μέχρι τότε ύπνο τους, ένα θέμα έγινε περισσότερο προσφιλές στις συζητήσεις και πέραν των ζητημάτων της οικονομίας έτεινε να κυριαρχήσει -κυρίως στις «λαϊκές» συνελεύσεις που έγιναν τις μόδας με το κίνημα των «αγανακτισμένων». Το θέμα της δημοκρατίας και της λειτουργίας της.

Έτσι βιβλιοθήκες ξεσκονίστηκαν, βιβλία άνοιξαν για πρώτη φορά και όλοι είχαν κάτι να πουν περισπούδαστο. Άρθρα πολλά, ακόμα και βιβλία καινούργια γράφτηκαν, ενώ ο Αριστοτέλης, ο Ρουσσώ, ο Μοντεσκιέ, ακόμα και ο Μάρξ, ο Λένιν, ο Μπακούνιν, και ο Τρότσκι έγιναν ξανά της μόδας, χωρίς να λείπουν οι νεότεροι.

Ξαφνικά η δημοκρατία απέκτησε τόσους διαπρύσιους κήρυκες και υπερασπιστές, που είναι να απορεί κανείς, πως σε τούτο τον τόπο ποτέ δεν κατάφερε να λειτουργήσει στοιχειωδώς ακόμα και αυτή η καρικατούρα της δημοκρατίας, ο αστικός λεγόμενος κοινοβουλευτισμός.

Παρ’ όλα αυτά, πολύ ωραία και ενδιαφέρουσα -αν όχι και ελπιδοφόρα- κατά μια έννοια η συζήτηση, που επεκτάθηκε σταδιακά και εντός παλαιών και νέων πολιτικών οργανώσεων και κινημάτων του λεγόμενου τότε «αντιμνημονιακού» χώρου.

Όμως, όπως τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, έτσι και τα πολλά λόγια υπέρ της δημοκρατίας δεν κάνουν τον πραγματικό δημοκράτη. Συνήθως όσοι παρουσιάζονται ως οι υπέρμαχοί της δημοκρατίας, τσαλαβουτώντας σε θεωρητικές αναζητήσεις και λόγω ημιμάθειας, ή σκοπιμότητας, μπερδεύουν τις γραβάτες με τα εσώρουχα, αφήνοντας ταυτόχρονα κατά μέρος την πρακτική δουλειά, είναι οι πρώτοι που έστω και άθελά τους δουλεύουν για την κατάργησή της.

H παράδοση του Αιγαίου στο ΝΑΤΟ φέρνει τις πρώτες μεγάλες ανατροπές

του Δημήτρη Καζάκη

Η παράδοση του Αιγαίου στο ΝΑΤΟ -κάτι που αρνήθηκαν να πράξουν όλες οι κυβερνήσεις της Ελλάδας από την εποχή της χούντας- ήταν ιδιαίτερα εκκωφαντική. Πρώτα και κύρια λόγω της σιωπής όλων -κυριολεκτικά όλων- των πολιτικών δυνάμεων της ελληνικής βουλής. Όλοι τους λοιπόν είναι μέσα στο κόλπο. Όπως είναι στο κόλπο και για το επόμενο βήμα, την εγκατάσταση ξένων δυνάμεων για την φύλαξη και των χερσαίων συνόρων της χώρας.

Έως το τέλος του 2017, που οι ΗΠΑ σχεδιάζουν την αναβάθμιση της στρατιωτικής τους παρουσίας στην Ευρώπη, η Ελλάδα θα έχει τεθεί υπό τον πλήρη στρατιωτικό έλεγχο του ΝΑΤΟ. Λίγες μονάδες θα έχουν απομείνει από τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις κι αυτές υπό ξένη, νατοϊκή διοίκηση. Και σ’ αυτό έχουν συμφωνήσει άπαντες. Από την ΧΑ έως το ΚΚΕ.

Όμως το πρόβλημα δεν περιορίζεται στην κατάλυση της διεθνούς προσωπικότητας της Ελλάδας ως αυθύπαρκτου κράτους, αλλά επιφέρει και ραγδαίες ανατροπές στο γεωστρατηγικό σκηνικό της περιοχής. Για πρώτη φορά μετά τον 19ο αιώνα η Ρωσία βρίσκεται αποκλεισμένη από το Αιγαίο. Η ασφαλής διέλευση των δικών της πολεμικών, βρίσκεται πλέον στην επιχειρησιακή αρμοδιότητα του ΝΑΤΟ.

Τα δεδομένα αυτά εξανάγκασαν τον Πούτιν, αφενός, να θυσιάσει τον Άσσαντ και τη Συρία και, αφετέρου, να επιτρέψει στην Τουρκία να αναβαθμίσει τον ρόλο της στην περιοχή. Αυτό το νόημα έχει η κατάπαυση του πυρός στη Συρία, που αποφασίστηκε την προηγούμενη εβδομάδα στις διαπραγματεύσεις 20 χωρών στο Μόναχο.

Η κατάπαυση του πυρός θα επιτρέψει στις δυνάμεις των μισθοφόρων του ΝΑΤΟ να κατοχυρώσουν τις θέσεις τους, αλλά και τις ζώνες ελέγχου τους. Την ίδια ώρα θα επιτρέψει στο ΝΑΤΟ να ενισχύσει τις δυνάμεις τους σε υλικό και άνδρες, έτσι ώστε να διεκδικήσουν το διαμελισμό της Συρίας σε ζώνες ελέγχου και επιρροής.

Αγρότης τα λέει έξω από τα δόντια για χρυσαυγίτες, Μπούτα και ΠΑΜΕ

Ο Λάκωνας αγρότης Κώστας Σαραντάκος εκπρόσωπος μπλόκου αγροτών Δ. Ευρώτα, μιλάει για το μπλόκο του Χαιδαρίου στους Πελοποννήσιους... καταγγέλλει τους Χρυσαυγίτες του Μπούκουρα για στημένο περιστατικό με το περιπολικό, τον Μπούτα για φιέστες και καρναβάλια, και τη φίμωση των Πελοποννήσιων στη συγκέντρωση του Συντάγματος ονομάζοντας το ΠΑΜΕ... Χρυσαυγίτες της Αριστεράς! Δείτε το video:

Σχόλασε το πανηγύρι και η αποστολή εξετελέσθη...

του Δημήτρη Καζάκη

Τα «μάζεψαν» οι αγρότες από το Σύνταγμα. Η παράσταση έλαβε τέλος. Η πολιτική ζωοπανήγυρης του κ. Μπούτα με παράτες και γραφικότητες, που ανέλαβε να οργανώσει το ΚΚΕ, κέρδισε τις επιδοκιμασίες όλων των μέσων μαζικής εξημέρωσης. Κι έτσι mission accom-plished, όπως ίσως να είπαν και τα μεγάλα αφεντικά στο παρασκήνιο.

Τι ακριβώς παίχτηκε; Εδώ και πάνω από μια εβδομάδα οι ηγεσίες της ΝΔ, του ΚΚΕ και της κυβέρνησης έψαχναν ένα τρόπο να «ξεφουσκώσουν» τα μπλόκα. Να μην επιτρέψουν την κλιμάκωση των αγροτικών κινητοποιήσεων. Όλοι τους έτρεμαν τη στιγμή που τα χωριά θα αποφάσιζαν να κατέβουν και τότε, ποιός θα μπορούσε να ελέγξει την αγροτιά;

Άλλωστε τα περισσότερα μπλόκα στήθηκαν από τους γνωστούς αγροτοσυνδικαλιστές της ΝΔ και του ΚΚΕ, για τα μάτια του κόσμου, όχι για να κινητοποιηθούν οι αγρότες, αλλά για να μην κινητοποιηθούν. Για να μην υπάρξουν ανεξάρτητα συντονιστικά που θα ένωναν τον αγροτόκοσμο στη βάση αιτημάτων εναντίον του καθεστώτος κατοχής, εναντίον του ξεκληρίσματος των αγροτών.

Έτσι εξαρχής οι αγροτοσυνδικαλιστές της ΝΔ και του ΚΚΕ έδωσαν μάχη να μην υπάρξει κανενός είδους ενότητα των αγροτών. Έφτιαξε ο καθένας το ταμπούρι του στο μπλόκο που έλεγχε κομματικά και δεν επέτρεψε να σμίξει ο αγροτόκοσμος κάτω από κοινά αιτήματα, σε μια ενιαία κοινή κινητοποίηση. Και φυσικά με κανένα τρόπο δεν ήθελαν να διατυπωθούν αιτήματα πέρα από την απόσυρση του λεγόμενου αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου.

Μεγάλη μπίζνα το εμπόριο της ανθρώπινης δυστυχίας και το "δίκτυο Σπάρτακος" μας απαγορεύει ρητά να είμαστε αντιρρησίες συνείδησης

του Δημήτρη Καζάκη

Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι αυτή την εποχή έχουμε την τιμητική μας. Πρώτα η διατεταγμένη επίθεση συκοφαντίας από τις ηγεσίες των οργανώσεων που λένε ότι εκπροσωπούν τους εν αποστρατεία και εν ενεργεία των ενόπλων δυνάμεων.

Ανακάλυψαν ότι ο μεγαλύτερος εχθρός τους είναι εκείνος που τους εγκαλεί για τον ανύπαρκτο πατριωτισμό τους σε μια εποχή που η πατρίδα χάνεται και ξεπουλιέται. Κάτι απολύτως φυσιολογικό για όσους έχουν εθιστεί να είναι παραδουλεύτρες της εξουσίας.

Από κοντά, όπως είναι φυσικό και οι γνωστοί τρόφιμοι του τυριμοκωμείου εκ Περισσού. Πούλησαν ξανά υπηρεσίες στο καθεστώς κατοχής, βγαίνοντας ανοιχτά εναντίον της μόνης φωνής που καλεί σε παλλαϊκό εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Από τον χορό αυτό δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι επαγγελματίες της επαναστατικής λογοκοπίας.

Έτσι λοιπόν το αποκαλούμενο "δίκτυο Σπάρτακος" βγήκε καταγγέλλοντας: Η χυδαία επίθεση Καζάκη-ΕΠΑΜ στους Μετανάστες είναι επίθεση στην εργατική τάξη! Σύμφωνα με το εν λόγω

Συζήτηση μ’ έναν αγρότη: "Τον Έλληνα αν τον αφήσετε, θα φάει τον τόπο"...

της Αθανασίας Πέτσα

Φεύγουμε από μια πόλη γκρίζα και μουντή. Η κατήφεια και η απογοήτευση στα πρόσωπα του κόσμου που συναντάμε καθημερινά, μας έχει γίνει συνήθεια, τόσο που πια δεν την προσέχουμε. Στο δρόμο, στη δουλειά, στο λεωφορείο, τα βήματα βαριά, τα κεφάλια σκυφτά, τα μάτια βουβά.

Βγαίνουμε από την πόλη και σιγά – σιγά το σκηνικό αλλάζει. Μπροστά μας απλώνεται ο κάμπος της Θεσσαλονίκης. Ανοιχτός ορίζοντας, καθαρός ουρανός, αλλάζει και η δική μας διάθεση, γίνεται κι αυτή πιο ανοιχτή κι η σκέψη μας πιο καθαρή. Πάμε να συναντήσουμε τους αγρότες που έχουν στήσει το μπλόκο τους στα διόδια των Μαλγάρων.

Πίσω από το φράχτη των διοδίων, διακρίνουμε μια ατέλειωτη σειρά τρακτέρ και γεωργικά μηχανήματα, παραταγμένα στις δυο άκρες του δρόμου, έτοιμα να κλείσουν τη διέλευση στη συμφωνημένη ώρα. Οι αγρότες έχουν στήσει μια μεγάλη τέντα, παραδίπλα οι απαραίτητες καντίνες με τους καφέδες και τα “βρώμικα”. Πάμε για συμπαράσταση, πάμε για να συζητήσουμε, αλλά κυρίως πάμε για να ακούσουμε. Ποιοι είναι, τι θέλουν, για ποιο πράγμα βγήκαν στους δρόμους. Να καταλάβουμε τη δική τους αντίληψη γι' αυτόν τον αγώνα. Με τα δικά τους λόγια, χωρίς τις συνδικαλιστικές ή δημοσιογραφικές “μεταφράσεις”. Μας υποδέχονται ανοιχτά και εγκάρδια και σύντομα είμαστε μέρος της παρέας. Πρόσωπα αλλιώτικα από αυτά που συναντάμε κάθε μέρα στην πόλη, βλέμματα που τα φωτίζει η ψυχική ανάταση και η ελπίδα που μόνο στον αγώνα γεννιέται.

Τα μέλη του ΕΠΑΜ Θεσσαλονίκης στη συζήτηση με τους αγρότες του μπλόκου των Μαλγάρων

“Δεν κάνουμε πίσω!” “Θα το πάμε μέχρι τέλους!” Αυτές είναι οι φράσεις που κυριαρχούν στο λόγο τους. Η ερώτηση, εύλογη: “και ποιο είναι το τέλος;” “Να πάρουνε πίσω το ασφαλιστικό και το φορολογικό! Να τα πάρουν όλα πίσω και να συζητήσουμε από μηδενικής βάσης!” Μα, αν ήταν να τα πάρουν πίσω, τότε γιατί να τα φέρουν εξ αρχής; Και, να τα πάρουν πίσω, ποιοι; Η κυβέρνηση που, κατά δική της ομολογία εκτελεί εντολές, ή η τρόικα που πιέζει για ακόμα πιο αυστηρά μέτρα; Ερωτήματα που φέρνουν μια μικρή αμηχανία στην ομήγυρη. Είναι ολοφάνερο ότι αυτές οι σκέψεις βρίσκονται στο πίσω μέρος του μυαλού όλων.  

Η ιδέα να επιχειρήσουμε μια συνέντευξη με κάποιον από τους αγρότες στο μπλόκο, ήταν μισοσχηματισμένη στο μυαλό μας, η επιλογή του προσώπου έγινε τυχαία. Είναι ο Μανώλης από τα Κύμινα που ξεκινά να συζητά μαζί μας και που, όταν τον ρωτάμε αν συμφωνεί να τον ηχογραφήσουμε για ένα άρθρο στην εφημερίδα του ΕΠΑΜ, δέχεται πρόθυμα. 

Ο Αγώνας των αγροτών, αγώνας όλων μας

Ανακοίνωση

Οι κινητοποιήσεις των αγροτών εδώ και 20 ημέρες τώρα, αποτελούν την κύρια έκφραση, την αιχμή του δόρατος της αντίστασης των εργαζομένων όλων των κλάδων, κάθε εργασιακού τομέα, απέναντι στις μνημονιακές πολιτικές της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Με αφορμή το ασφαλιστικό και το φορολογικό, κατέβηκαν στους δρόμους, έστησαν μπλόκα στις εθνικές οδούς, διαμηνύοντας στην κυβέρνηση πως δεν θα φύγουν αν δεν παρθεί πίσω το νομοσχέδιο. Αν δεν συζητήσουν από μηδενική βάση. Οι περισσότεροι από αυτούς, ιδίως οι μικροί αγρότες, γνωρίζουν πως αν δεν αλλάξει η κατάσταση, είναι ήδη τελειωμένοι. Η επιστροφή στο χωράφι και στην καλλιέργεια ισοδυναμεί με το τέλος της αγροτικής τους παραγωγής, αντιστοιχεί στην πλήρη εξαθλίωσή τους.

Είναι όμως η απόσυρση του ασφαλιστικού η σωτηρία για τους αγρότες; Και από ποιό ακριβώς σημείο μπορεί να οριστεί η μηδενική βάση για την έναρξη διαλόγου; Στο 1^ο στο 2^ο ή στο 3^ο μνημόνιο; Ακόμα και αν εξαιρεθούν από το ασφαλιστικό εξ’ ολοκλήρου ή εν μέρει, πως ακριβώς θα διαθέσουν την παραγωγή τους στην κοινωνία, όταν όλοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι και πολίτες, θα συνεχίσουν να συντρίβονται κάτω από την ανηλεή εφαρμογή των πολιτικών εξαθλίωσης και ξεπουλήματος ολόκληρης της χώρας;

Πως ακριβώς θα αντιμετωπίσουν την λαίλαπα της συμβολαιακής γεωργίας, την υποθήκευση της δικής τους, της δικής μας γης στις τράπεζες, την ενοικίαση της δημόσιας αγροτικής γης σε μεγάλους επιχειρηματίες των 2000 στρεμμάτων απέναντι στους αγρότες των 50 και 100 στρεμμάτων; Πως ακριβώς θ’ αντέξουν έναν τέτοιον αθέμιτο και ανελέητο ανταγωνισμό;

Γι’ αυτό ας μην γελιόμαστε. Ας μην πέσουμε όλοι για μια ακόμα φορά στην παγίδα που στήνουν κομματικοί αγροτοσυνδικαλιστές και τα επιτελεία των αφεντικών τους. Κανένας κλάδος που πάλεψε για την δική του επιβίωση, δεν μπόρεσε να κατακτήσει ούτε μία νίκη. Είτε αποσυρθεί είτε καλυτερεύσει το ασφαλιστικό και το φορολογικό για τους αγρότες, η κατάληξή θα είναι να βρεθούν εργάτες γης, κολίγοι στην δουλεία των μεγαλοεπενδυτών, εργάτες σε μεγάλες φάρμες κτηνοτροφίας χωρίς δικαιώματα,  μετανάστες στον ίδιο τους τον τόπο. Το ίδιο ακριβώς μέλλον που περιμένει τους περισσότερους εργαζόμενους

Η κάθοδος των αγροτών στην Αθήνα το τριήμερο 12, 13 και 14 Φεβρουαρίου μπορεί να αποτελέσει το εφαλτήριο αντίστασης και αγώνα όλων των εργαζομένων, απέναντι στο σύνολο των πολιτικών των μνημονίων. Πολύ περισσότερο, απέναντι στο καθεστώς κατοχής που επιβλήθηκε στην πατρίδα μας και την ολοκληρωτική παράδοσή της σε χέρια αλλότριων συμφερόντων και ξένων επικυρίαρχων. Είναι ικανό, να οδηγήσει σε κίνημα παλλαϊκό, παρασύροντας με την δυναμική που μπορεί να αποκτήσει, όλο και περισσότερους κλάδους εργαζομένων στον αγώνα. Αρκεί τα αιτήματα να αποκτήσουν παλλαϊκό χαρακτήρα. Να τους αφορούν όλους.

Το ΕΠΑΜ για το τραγικό δυστύχημα στο Αιγαίο

Δελτίο τύπου

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (ΕΠΑΜ) εκφράζει θερμά συλλυπητήρια στις οικογένειες των μελών του πληρώματος του ελικοπτέρου ΑΒ212 που κατέπεσε χθες τις πρώτες πρωινές ώρες κατά τη διάρκεια ασκήσεως.

Επίσης εκφράζει θερμά συλλυπητήρια, στο σώμα του Πολεμικού Ναυτικού και ευρύτερα στις Ένοπλες Δυνάμεις της Χώρας, αφού για μια ακόμη φορά τρεις λαμπροί αξιωματικοί προστίθενται στο μακρύ κατάλογο των ηρωικών νεκρών της Πατρίδας σε καιρό ειρήνης και στη διάρκεια εκτέλεσης της αποστολής τους.

Φυσικά η απώλεια και ο θρήνος, προηγούνται κάθε άλλης εκτίμησης, όμως είναι πολύ βαρύ το τίμημα και για τις Ένοπλες Δυνάμεις της Χώρας όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης που μαστίζεται στην ανέχεια η Ελλάδα, που δύσκολα κανείς μπορεί να συγκρατεί το θυμό του για όλους τους υπευθύνους, ακόμη και αυτές τις ώρες.

Ευχόμαστε να κλείσει εδώ αν είναι δυνατόν αυτός ο κατάλογος των νεκρών και η έρευνα για τα αίτια της τραγωδίας να δώσει σωστά αποτελέσματα.

Αθήνα 12 Φεβρουαρίου 2016

Το Γραφείο Τύπου του ΕΠΑΜ