Μέτωπο ή κόμμα;

του Όθωνα Κουμαρέλλα*

Συχνά, στο Ε.Πα.Μ. συναντάμε ένα ερώτημα, που τίθεται καλοπροαίρετα από πολλούς και που πράγματι αποτελεί ένα σημείο και ένα χαρακτηριστικό του Μετώπου που δεν έχουμε καταφέρει να ξεδιαλύνουμε, παρά τις αναλυτικές επεξηγήσεις σε όλες τις τοπο-θετήσεις και στα κείμενά μας.

Προχωρώντας όμως λίγο παρακάτω, αντιλαμβανόμαστε αμέσως, ότι δεν μπορεί να είναι μόνο δικό μας το φταίξιμο και ότι δεν τα λέμε καλά για να τα καταλαβαίνει ο κόσμος. Κάτι άλλο πιο σοβαρό συμβαίνει, έστω κι αν δεν γίνεται σκόπιμα και αποτελεί αιτία εσωστρέφειας. Πράγματι, προκαλεί κατάπληξη η επιμονή, να επενδυθεί ιδεολογικοπολιτικά η κριτική -με τι σκοπό άραγε- ότι δήθεν το Ε.Πα.Μ. έχασε τα μετωπικά του χαρακτηριστικά και μετετράπη σε ένα κόμμα, όπως όλα τα άλλα. Και αυτό, υποτίθεται, συνέβη επειδή το Ε.Πα.Μ., έλαβε συγκεκριμένη νομική μορφή -εντελώς απαραίτητη για τη δράση του- προσπαθεί να λειτουργήσει συντεταγμένα με βάση ένα καταστατικό, ή ακόμα χειρότερα, επειδή κατήλθε στις εκλογές, ή επειδή παρουσίασε κυβερνητικό πρόγραμμα, ή ακόμα και επειδή ασκεί κριτική σε κόμματα της αντιπολίτευσης, «αρνούμενο» να συνεργαστεί μαζί τους.

Αντιπαρερχόμενος το πρώτο, που αφορά στις εσωτερικές λειτουργίες, αφού έχουμε αποδείξει...
και στον τελευταίο κακόπιστο, ότι το Ε.Πα.Μ. συγκροτείται και λειτουργεί οριζόντια, χωρίς καθοδηγητικά, παρά μόνο συντονιστικά κεντρικά όργανα, αφήνοντας τις κύριες πρωτοβουλίες στους πυρήνες, θα ασχοληθώ με τα υπόλοιπα που αξίζουν τον κόπο να αναλυθούν, αφού αποτελούν, πολλές φορές, αιτία παρανοήσεων και σύγχυσης.

Εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας ή κυβερνητικό πρόγραμμα;

Ερωτώμεθα, λοιπόν, «Εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας ή κυβερνητικό πρόγραμμα;» Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται αυθόρμητα στο μυαλό είναι να θέσω αλλιώς το ερώτημα: από πότε αυτά τα δύο στοιχεία βρίσκονται σε δυσαρμονία; Ας κάνουμε όλοι μια φιλότιμη προσπάθεια να σκεφτούμε. Γιατί άραγε ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας είναι το χαρακτηριστικό ενός Μετώπου και το κυβερνητικό πρόγραμμα είναι το αντίστοιχο χαρακτηριστικό ενός κόμματος και γιατί αυτά τα δύο έρχονται σε αντιπαράθεση;

Με βάση ποια λογική τα πέντε προτάγματά μας, όπως όλοι, ελπίζω, τα γνωρίζουμε και σίγουρα σε αυτά όλοι πάντα αναφερόμαστε, δεν αποτελούν την καρδιά και την πεμπτουσία ενός εναλλακτικού και στον αντίποδα του εφαρμοζόμενου σήμερα κυβερνητικού προγράμματος;

Τι είναι τελικά τα μνημόνια; Πως στην πράξη υλοποιείται το ξεπούλημα της χώρας; Πως διαλύεται η κοινωνία; Πως οι άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους και κινδυνεύουν να χάσουν τις περιουσίες τους; Έτσι γίνονται όλα αυτά από Θεού, χωρίς συγκεκριμένο πρόγραμμα σχεδιασμένο από ανθρώπους; Ή μήπως όλο αυτό που ζούμε -και αντιτασσόμαστε- δεν είναι ένα πολύ καλά μελετημένο σχέδιο, που υλοποιείται με συγκεκριμένα κυβερνητικά μέτρα τα οποία, επιβάλλονται, αφού πρώτα έχουν σχεδιαστεί με προσοχή σε ξένα κέντρα, αλλά και σε εγχώρια;

Απέναντι σε όλα αυτά πως απαντάμε; Με κραυγές; Προβάλλοντας «τι δεν θέλουμε» και στη θέση του «θέλουμε» θέτοντας μόνο μια ουτοπία; Ή, ακριβώς, απαντάμε συγκεκριμένα με ένα άλλο πολύ καλά μελετημένο και συγκροτημένο ρεαλιστικό σχέδιο, που θα έλθει, να ανατρέψει, αντικαθιστώντας αυτό που υλοποιείται σήμερα;

Πως, τελικά, αυτά τα πέντε προτάγματά μας ταιριάζουν στον μετωπικό μας χαρακτήρα και όταν εμβαθύνουμε στην ανάλυσή τους, τα εξειδικεύουμε και περιγράφουμε συγκεκριμένα το πώς θα γίνουν όλα αυτά, δηλαδή τους δίνουμε τη μορφή και το περιεχόμενο ενός ολοκληρωμένου κυβερνητικού προγράμματος, «μεταλλάσσονται», «αλλοιώνονται» και  μας καθιστούν «σκέτο» κόμμα, αναιρώντας τον μετωπικό μας χαρακτήρα;

Πως, άραγε, οι στόχοι ενός εθνικοαπελευθερωτικού μετώπου, όπως το Ε.Πα.Μ. μπορούν να υλοποιηθούν, αν δεν συνοδεύονται από ένα πολύ συγκεκριμένο και ρεαλιστικό σχέδιο εφαρμογής των προταγμάτων του στη πράξη;

Όταν η παγκόσμια οικονομία εγκυμονεί νέα μεγαλύτερα κραχ

του Δημήτρη Καζάκη

Σύμφωνα με τις επίσημες εκθέσεις των διεθνών οργανισμών και επιτελείων, η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται ακόμη σε ανάρρωση, δηλαδή σε ανάκαμψη από την χρηματιστική κρίση του 2008. Κι όπως συνηθίζουν μετά το τελευταίο κραχ όλες οι εκθέσεις των διεθνών οργανισμών προβλέπουν ότι τον επόμενο χρόνο τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Πρόκειται για την υπόσχεση του τυφλού, ότι του χρόνου θα βλέπει.

Ωστόσο, το πρόβλημα της ανεργίας συνεχίζει να οξύνεται, η ανέχεια ακόμη και στον πρώτο λεγόμενο κόσμο, δηλαδή τις ανεπτυγμένες οικονομίες, καλπάζει με τριτοκοσμικούς ρυθμούς και οι πραγματικές οικονομίες συνεχίζουν να σέρνονται σε επίπεδα χαμηλότερα από την περίοδο πριν το 2007. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το επίπεδο επενδύσεων στις ανεπτυγμένες οικονομίες το οποίο συνεχίζει να κατρακυλάει κάτω από το19% του ΑΕΠ. Βρίσκεται δηλαδή στο χαμηλότερο επίπεδο ολόκληρης της μεταπολεμικής περιόδου.

Με κίνητρο όχι το κέρδος, αλλά την κερδοσκοπία.

Το 2013, η παγκόσμια χρηματιστηριακή αγορά συνέχισε να διογκώνεται σημαντικά με ρυθμό αύξησης 17% φτάνοντας τα 64,2 τρις δολάρια. Έφθασε και πάλι το επίπεδο που παρατηρήθηκε κατά το πρώτο εξάμηνο του 2008, πριν την πτώχευση της Lehman Brothers. Αν και τα κεφάλαια που αντλήθηκαν από τα χρηματιστήρια το 2013 δεν πλησίασαν καν το επίπεδο του 2008. Το 2013 αντλήθηκαν γύρω στα 701 δις δολάρια, ενώ το 2008 αντλήθηκαν πάνω από 969 δις δολάρια.

Με άλλα λόγια, η εκτίναξη της κεφαλαιοποίησης των χρηματιστηρίων δεν είχε σαν βασική κινητήρια δύναμη την άντληση κεφαλαίων από τους επιχειρηματικούς ομίλους για επενδύσεις, αλλά την κερδοσκοπία με τίτλους. Επίσης, το 2013 το σύνολο των χρεογράφων, δηλαδή των τίτλων χρέους, ξεπέρασε τα 100 τρις δολάρια παγκόσμια. Δηλαδή γύρω στο 128% του παγκόσμιου ΑΕΠ.

Τι κινεί λοιπόν την παγκόσμια οικονομία; Οι επενδύσεις στην παραγωγή; Τα επιχειρηματικά κέρδη; Ή μήπως η επέκταση της καταναλωτικής δαπάνης στην οικονομία; Τίποτε απ' όλα αυτά. Αυτό που κινεί την παγκόσμια οικονομία είναι η διεθνής χρηματιστική κερδοσκοπία και η διόγκωση των χρηματαγορών πολύ πάνω και πέρα από τα περιθώρια αντοχής και ανοχής της πραγματικής οικονομίας.

Ολοταχώς προς το 3ο τακτικό Συνέδριο του Ε.Πα.Μ.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

 
Με ομόφωνη απόφαση της 4^ης Συνόδου του Εθνικού Συντονιστικού Συμβουλίου του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου, για την περίοδο μετά το 2^ο Συνέδριο, οι εργασίες της οποίας έληξαν την Κυριακή 15 Ιουνίου 2014 και σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις του Καταστατικού του Μετώπου, το 3^ο τακτικό Συνέδριο του Ε.Πα.Μ. θα πραγματοποιηθεί το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Σεπτεμβρίου 2014. Οι ακριβείς ημερομηνίες και ο χώρος διεξαγωγής του Συνεδρίου θα καθοριστούν στη συνέχεια.

Το 3^ο τακτικό Συνέδριο του Μετώπου θα είναι επίσης καταστατικό συνέδριο, δηλαδή θα αποφασίσει την αλλαγή διατάξεων του καταστατικού, σύμφωνα με τις προτάσεις που θα κατατεθούν από τους πυρήνες και μεμονωμένα μέλη κατά τη διάρκεια των προσυνεδριακών διαδικασιών.

Σύμφωνα με την παραπάνω απόφαση του Ε.Σ.Σ., η Πολιτική Γραμματεία κηρύττει την έναρξη του προσυνεδριακού διαλόγου και καλεί όλες τις οργανώσεις του Ε.Πα.Μ. και τα μέλη του, να συμμετάσχουν ενεργά σε αυτόν τον διάλογο συντεταγμένα και σύμφωνα με τις προβλέψεις του Καταστατικού. Ο διάλογος αυτός θα πρέπει να αναπτυχθεί ελεύθερα στις συνελεύσεις των πυρήνων, στις ολομέλειες των Τομέων και όπου είναι δυνατό σε περιφερειακές συνδιασκέψεις και θα κλείσει στο Συνέδριο. Δημόσια, ο διάλογος αυτός θα εκτίθεται στη κεντρική ιστοσελίδα του Ε.Πα.Μ. σε ειδικό χώρο που θα λειτουργήσει γι’ αυτόν τον σκοπό και στον οποίο κάθε μέλος, ή οργάνωση, θα μπορεί να αναρτά, πάντα ενυπόγραφα, άρθρα, απόψεις, προτάσεις, κριτική κτλ. για οποιοδήποτε θέμα θεωρεί σημαντικό και επίσης, εκεί κάθε μέλος μας θα έχει το δικαίωμα να απαντά ελεύθερα.

Σε έκτακτη συνεδρίασή του το απερχόμενο Ε.Σ.Σ. του Ε.Πα.Μ. θα καθορίσει τις λεπτομέρειες διεξαγωγής του Συνεδρίου, το μέτρο εκπροσώπησης και εκλογής των συνέδρων, μετά από συνεννόηση με τους κατά τόπους Τομείς, θα εισηγηθεί την Ημερήσια Διάταξη και τα απολογιστικά κείμενα των κεντρικών του οργάνων και των επιτροπών του Μετώπου.

Αθήνα 18 Ιουνίου 2014

Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.Πα.Μ.

Το δικό μας στοίχημα

του Δημήτρη Καζάκη

Η επίσημη πολιτική σκηνή έχει πάψει προ πολλού να αναλύεται με όρους κοινής λογικής. Ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης, τόσο ως προς τα πρόσωπα, όσο κι ως προς τις δεσμεύσεις που καλείται να υπηρετήσει, έχει περάσει πια στη δικαιοδοσία της ψυχιατρικής. Μόνο άκρως προβληματικές προσωπικότητες με παθολογική ιδιοτέλεια και αναισθησία που υπερβαίνει κάθε πιθανό ανθρώπινο μέτρο, μπορούν να υπηρετούν μια κυβέρνηση, η οποία έχει βαλθεί να δολοφονήσει εν ψυχρώ έναν ολόκληρο λαό και να διαλύσει μια ολόκληρη χώρα.

Από την άλλη έχουμε μια αντιπολίτευση που περί άλλων τυρβάζει. Ο κ. Τσίπρας ζει το όνειρο του ευρωπαίου statesman και δεν έχει ούτε μυαλό, ούτε χρόνο για αυτή τη δύσμοιρη επαρχία της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας που γεωγραφικά αποκαλείται Ελλάδα. Ο κ. Καμμένος ψάχνεται να δει τι θα απομείνει από την ομάδα πολιτικών τυχοδιωκτών που έχει μαζέψει γύρω του. Το ΚΚΕ περιμένει εναγωνίως την νέα κρατική επιχορήγηση, γιατί οι κομματικές αργομισθίες κοστίζουν. Η ΧΑ εγγυάται ότι ο εμφύλιος τύπου Ουκρανίας είναι πολύ πιο κοντά απ' ότι νομίζουμε. Ενώ η ΔΗΜΑΡ αγωνιά για το πώς θα αποκτήσει ξανά κυβερνητικό ρόλο.

Κι όλα αυτά καθώς η χώρα ολόκληρη βυθίζεται σε μια δύνη ολοκληρωτικής καταστροφής χωρίς επιστροφή. Έχω την αίσθηση ότι ακόμη κι ο Λομπρόζο θα είχε εκπλαγεί με τους έλληνες πολιτικούς. Με το σύνολό τους.

Από την άλλη, δειλά-δειλά, ένα όλο και μεγαλύτερο κομμάτι κόσμου ψελλίζει "βρείτε τα". Τις περισσότερες φορές ούτε και το ίδιο δεν ξέρει σε ποιον απευθύνεται. Είναι συχνά ένα κάλεσμα απελπισίας μπροστά σ' αυτά που έχει υποστεί και στα χειρότερα που γνωρίζει πια ότι θα του συμβούν στο πολύ άμεσο μέλλον.

ΕΡΤ: Ένας χρόνος μετά

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Σήμερα συμπληρώνεται ένας χρόνος από την πραξικοπηματική ενέργεια της δωσίλογης κυβέρνησης να κλείσει την ΕΡΤ.

Στις 11/6/2013, η τρικομματική τότε κυβέρνηση με μία ακόμα αντισυνταγματική Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, έριξε μαύρο στις δημόσιες ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες. Ένα τελειωτικό χτύπημα στην δημοκρατία στον τόπο μας.

Με άκρως συνοπτικές διαδικασίες, πέταξε κυριολεκτικά στο δρόμο 2656 εργαζόμενους, χωρίς να τηρήσει καν τις ενέργειες που προβλέπει το ελληνικό αλλά και ευρωπαϊκό εργατικό δίκαιο.

Μια απάνθρωπη ενέργεια φασιστικού τύπου, πλήρως ενταγμένη στις επιταγές της τρόικας, και στους ξένους και ντόπιους τοκογλύφους. 

Η άμεση αντίδραση των εργαζομένων της ΕΡΤ, αλλά και η μεγαλειώδης κινητοποίηση του λαού στην Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα, κατέδειξε με έντονο τρόπο τον διακαή πόθο της κοινωνίας, να ξεμπερδέψει μια και καλή με το κατοχικό καθεστώς που επιβλήθηκε στη χώρα από τον Μάιο του 2010.

Η αυτοδιαχείριση και η λειτουργική κατάληψη στον πεντάμηνο αγώνα εντός του ραδιομεγάρου, όπως αυτή προέκυψε από τους απολυμένους εργαζόμενους της ΕΡΤ και τους αλληλέγγυους πολίτες, προσέφερε στον κόσμο της εργασίας στον τόπο μας, ένα διαφορετικό μοντέλο διεκδίκησης των δικαιωμάτων του, μέσα από την ανάληψη της προσωπικής ευθύνης και την ανάδειξη της σπουδαιότητας του λειτουργήματός τους.

Δυστυχώς, οι μηχανισμοί κοινοβουλευτικών κομμάτων συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης και οι αστοχίες της συνδικαλιστικής εκπροσώπησης των εργαζομένων στην πορεία του αγώνα, αποπροσανατόλισαν τους εργαζόμενους, αποθάρρυναν τον κόσμο, κράτησαν χαμηλά τις προσδοκίες και οδήγησαν την καλύτερη ευκαιρία έως σήμερα ανατροπής της υπάρχουσας κατάστασης, σε μια ακόμα ήττα του κινήματος των εργαζομένων, με πολλαπλασιαστικές συνέπειες συνολικά για το κίνημα ανατροπής.

Πανικός πίσω από τα χαμόγελα

του Δημήτρη Καζάκη

Καθώς η οικονομία της ευρωζώνης παραπαίει, ο Ντράγκι αναγκάζεται να πάει εκεί που εξ ορισμού αποκλειόταν όταν ιδρυόταν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Στη μείωση του βασικού επιτοκίου στο 0,15%, νέο ιστορικό χαμηλό, προχώρησε η ΕΚΤ. Πρόκειται για ιστορικό «χαμηλό», από τη θέσπιση του ευρώ την 1.1.1999 και την έκδοση τραπεζογραμματίων και νομισμάτων την 1.1.2002, έως σήμερα. Επίσης, ανακοίνωσε την μείωση των επιτοκίων για τις καταθέσεις των τραπεζών, σε αρνητικά επίπεδα, στο -0,10%.

Κινήσεις τυφλού πανικού και αδιεξόδου

Οι κινήσεις αυτές είναι εκδηλώσεις πανικού και μάλιστα τυφλού, μιας και δεν απαντούν στην ουσία του προβλήματος. Εδώ και τέσσερα τουλάχιστον χρόνια η ΕΚΤ επιχειρεί να απαντήσει στην ύφεση της ευρωζώνης με μέτρα νομισματικής χαλάρωσης και στήριξης. Το δόγμα που ακολουθεί ο Ντράγκι είναι εξαιρετικά απλοϊκό: Κάνει το χρήμα όσο πιο φθηνό και άφθονο γίνεται για τις τράπεζες με την ελπίδα ότι αυτές θα χρηματοδοτήσουν τις επιχειρήσεις στην οικονομία προκειμένου να γίνουν επενδύσεις.

Το πρόβλημα μ' αυτό το δόγμα είναι ότι δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Τέσσερα χρόνια τώρα το ίδιο βιολί. Μειώνονται τα επιτόκια μπας και επανεκκινήσει η οικονομία. Τζίφος η υπόθεση. Από το κακό στο χειρότερο. Το συνολικό επενδυτικό πρόβλημα της ευρωζώνης επιδεινώνεται, η ανεργία καλπάζει, το χρέος εκτινάσσεται, κοκ.

Και το χειρότερο; Μόνο αυτό το δόγμα έχει για να πορεύεται ο κ. Ντράγκι. Δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο εκτός από το να ρίχνει όλο και περισσότερο φθηνό χρήμα στην αγορά με την μάταια ελπίδα ότι οι τράπεζες, άγνωστο γιατί, άγνωστο πώς, άγνωστο πότε, να χρηματοδοτήσουν την οικονομία.

Ανυπαρξία αγοραστικής δύναμης το βασικό πρόβλημα

Μα εκεί ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα. Το κορυφαίο ζήτημα σήμερα των επιχειρήσεων και μάλιστα των μικρομεσαίων, που ο Ντράγκι λέει ότι θα τις ενισχύσει ιδιαίτερα, δεν είναι η χρηματοδότηση, αλλά η αδυναμία της αγοράς. Δεν υπάρχει ικανός τζίρος, δηλαδή αγοραστική δύναμη, στο εσωτερικό της ευρωζώνης που να επιτάσσει αύξηση των επενδύσεων με ρυθμό τέτοιο που να οδηγήσει έστω σε μια αναιμική ανάκαμψη.

Αντίθετα, τα μέτρα οριζόντιων περικοπών και λιτότητας που υιοθετούνται στο σύνολο των κρατών μελών, επιδεινώνουν την κατάσταση της αγοράς και κατά συνέπεια συρρικνώνουν τόσο την καταναλωτική δαπάνη, όσο και την επενδυτική δαπάνη. Ταυτόχρονα, η όξυνση του ανταγωνισμού στο εσωτερικό της ευρωζώνης με την Γερμανία να θέλει να ενισχύσει τα πλεονάσματα του εξωτερικού ισοζυγίου της, δεν αφήνουν περιθώρια ακόμη και σε μεγάλες οικονομίες, όπως π.χ. η Γαλλία, να διασώσουν έστω μέρος της παραγωγικής τους βάσης.

Με άλλα λόγια το κεντρικό πρόβλημα ολόκληρης της οικονομίας της ευρωζώνης δεν είναι η έλλειψη ρευστότητας, αλλά η τρομακτική συρρίκνωση της αγοραστικής δύναμής της. Κι αυτό αδυνατεί να το αντιληφθεί, αλλά και να το αντιμετωπίσει ο Ντράγκι και η ευρωζώνη. Αντίθετα η υπερπροσφορά ρευστότητας προς τις τράπεζες έχει οδηγήσει στην έξαρση της κερδοσκοπίας με τίτλους και χρεωστικές απαιτήσεις. Καθώς οι τράπεζες έχουν ελεύθερη πρόσβαση σε όλο και πιο φθηνό και άφθονο χρήμα, στρέφονται περισσότερο στις αγορές ομολόγων και παραγώγων, όπου κερδοσκοπούν ασύστολα.

Φθηνό και άφθονο χρήμα για τραπεζική κερδοσκοπία

Για παράδειγμα η μεγαλύτερη τράπεζα σε μέγεθος στην ευρωζώνη, η Deutsche Bank, στον ετήσιο απολογισμό της εμφανίστηκε να διαθέτει το μεγαλύτερο χαρτοφυλάκιο παραγώγων στον κόσμο, αξίας 54,6 τρις ευρώ (ή 75,7 τρις δολάρια). Η συγκεκριμένη τράπεζα ξεπέρασε την αμερικανική JP Morgan, που για πάνω από μια δεκαετία ήταν η μεγαλύτερη τράπεζα σε χαρτοφυλάκιο παραγώγων αξίας 70,4 τρις δολάρια.

Όλες οι ανακεφαλαιοποιήσεις, οι έκτακτες χρηματοδοτήσεις και η νομισματική χαλάρωση μετατράπηκαν από τις μεγάλες κυρίως τράπεζες σε κερδοσκοπικές τοποθετήσεις, οι οποίες εκτίναξαν τις αγορές παραγώγων που σήμερα βρίσκονται 20% υψηλότερα από το επίπεδο που οδήγησε στο κραχ του 2008. Να ποιο ήταν το πιο χαρακτηριστικό αποτέλεσμα της πολιτικής των επιτοκίων και της νομισματικής χαλάρωσης του Ντράγκι και των ομοίων του. Γιατί αυτή τη φορά θα είναι διαφορετικά;

Ανένδοτος Αγώνας, ο μόνος δρόμος για την Αλλαγή

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Οργή και θλίψη προκαλούνται παρακολουθώντας αυτά που συμβαίνουν στο πολιτικό στερέωμα με αφορμή το αποτέλεσμα των τριπλών εκλογών του Μαΐου. Πολύ σύντομα έσβησαν οι πανηγυρισμοί και όλοι επιδίδονται πλέον στη διαμόρφωση των ευνοϊκών γι’ αυτούς συνθηκών για την επόμενη περίοδο.

Η συγκυβέρνηση έχοντας το τακτικό πλεονέκτημα, ότι το εκλογικό σώμα δεν αμφισβήτησε άμεσα και με έναν καθαρό τρόπο την ηγεμονία της και τη δυνατότητά της να κυβερνά, προχωράει ακάθεκτη στην εφαρμογή των συμφωνημένων με τους ξένους επικυρίαρχους.

- Πετσοκόβει από 1^ης Ιουλίου τις επικουρικές συντάξεις για να ακολουθήσουν από 1^η Ιανουαρίου του 2015 οι κύριες.

- Προαναγγέλλει την αλλαγή της φορολογίας των μισθωτών και των συνταξιούχων με την προκαταβολική παρακράτηση του φόρου που αφορά συνολικά στο εισόδημα.

- Προχωράει στη χαριστική παραχώρηση στους ημετέρους της διαπλοκής ό,τι έχει απομείνει από την ακίνητη περιουσία του δημοσίου. Κτίρια, εγκαταστάσεις, λιμάνια, αεροδρόμια, αρχαιολογικοί χώροι, αιγιαλός, ακόμα και βουνοκορφές είναι τα «φιλέτα» προς ξεπούλημα μέσω του ΤΑΙΠΕΔ. Η ΔΕΗ και οι εταιρείες ύδρευσης Θεσσαλονίκης και Αθηνών, επίσης.

- Διαλύει ό,τι έχει απομείνει από τις δημόσιες δομές υγείας, τα νοσοκομεία και χτυπά την ελληνική φαρμακοβιομηχανία, προκειμένου να κατακλυσθεί η εγχώρια αγορά του φαρμάκου από ξένα γενόσημα αμφιβόλου ποιότητας.

- Εντείνει τους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις της κινητής και της ακίνητης περιουσίας των πολιτών που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις ληστρικές φορολογίες, ενώ οι τράπεζες εμφανίζονται ακόμα πιο ασύδοτες με τους εκβιασμούς στους δανειολήπτες να ξεπερνούν κάθε όριο.

Και όλα αυτά μέσα στο καλοκαίρι, γιατί από το Σεπτέμβριο με πρόσχημα το δημοσιονομικό κενό του ’15 και την περίφημη αναδιάρθρωση του χρέους, η συγκυβέρνηση σε αγαστή συνεργασία με την τρόικα, επεξεργάζεται νέα σκληρότερα μέτρα, παρά τις διαψεύσεις, αφού το μεγάλο «αφεντικό», ο Σόιμπλε, δεν άφησε κανένα περιθώριο παρερμηνείας.

Η πολιτική σήψη και το αδιέξοδο φτάνει στο έπακρο

του Δημήτρη Καζάκη

Υπάρχει η δυνατότητα ανατροπής της κυβέρνησης και των πολιτικών της; Μην ξεχνάμε ότι αυτό υποσχόταν κι ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά. Μπορεί μετεκλογικά η ηγεσία του να το ξέχασε, αλλά το ερώτημα παραμένει. Εκτός κι αν κανείς πιστεύει ότι δεν πρέπει να ανατραπεί το ταχύτερο δυνατόν αυτή η κυβέρνηση.

Ήδη έχει ανακοινωθεί η περαιτέρω μείωση των επικουρικών συντάξεων μέσα στον Ιούλιο. Μέχρι το τέλος του έτους επικουρικές και ασφαλιστικά ταμεία δεν θα υπάρχουν. Στα μέσα Ιουνίου θα γίνει η εκκαθάριση του νέου φόρου ακινήτων, η Α' δόση του οποίου θα πρέπει να πληρωθεί έως το τέλος Ιουλίου. Άντε να δούμε πόσοι θα είναι σε θέση να την πληρώσουν. Να θυμίσουμε απλά ότι ο προϋπολογισμός του 2014 προβλέπει αυξημένη επιβάρυνση κατά 44%.

Ταυτόχρονα, κι ενώ μετατέθηκε στο θερινό τμήμα της Βουλής η ψήφιση του νόμου που απαγορεύει την ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών στις παραλίες, πέρασαν στο ΤΑΙΠΕΔ προς πώληση πάνω από 90 παραλίες σ' ολόκληρη την χώρα. Με απλή απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής Αποκρατικοποιήσεων. Το ίδιο και άλλα 55 "φιλέτα" της δημόσιας γης.

Η κυβέρνηση βιάζεται...

Η κυβέρνηση βιάζεται μέσα στο καλοκαίρι να προικοδοτήσει τους δικούς της ολιγάρχες, τύπου Λάτση, με προνομιακά ακίνητα, παραλίες και γη σε τιμές ευκαιρίας. Ο λόγος είναι απλός. Το φθινόπωρο τίθεται θέμα χρηματοδοτικού κενού της ελληνικής οικονομίας. Προκειμένου να συμφωνηθεί ένα νέο πακέτο χρηματοδότησης του χρέους της Ελλάδας από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, έχει τεθεί επί τάπητος η απαίτηση να περάσει η κυριότητα της δημόσιας περιουσίας στον ΕΜΣ.

Να τι βιάζονται να προλάβουν ολιγάρχες και κυβέρνηση. Να πάρουν τα "φιλέτα" πρώτοι οι Λάτσηδες σε εξευτελιστικές τιμές και να διαπραγματευτούν με τους Ευρωπαίους, όταν αυτοί θα έρθουν, μερίδιο από το συνολικό ξεπούλημα της χώρας. Να τι σημαίνει πατρίδα για τους ντόπιους ολιγάρχες και τους κυβερνώντες αυτή την χώρα.

Βίντεο: Σάτιρα από το ΕΠΑΜ Θεσσαλονίκης

Αυτή είναι η "Ανάπτυξη" που υπόσχονται ο κ. Σαμαράς, ο κ. Βενιζέλος και το κατεστημένο που εκπροσωπούν κατ' εντολήν των δανειστών, σε ένα σατιρικό δρώμενο απο το ΕΠΑΜ Θεσσαλονίκης.