του Δημήτρη Καζάκη
Όσοι θέλουν
να φύγουν από την ΕΕ είναι λαϊκιστές, ακροδεξιοί, εθνικιστές, φασίστες,
ρατσιστές! Είναι γενικά τα τρία κακά της μοίρας τους! Έτσι μας λένε οι
μοιρολογίστρες του νεοναζιστικού μορφώματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μάλιστα, ο
τωρινός πρόεδρος της Γερμανίας, Γκάουκ, ο οποίος αναπολεί το αυτοκρατορικό
μεγαλείο της Γερμανίας προ του πολέμου, δήλωσε ότι "απορεί" για το πώς
είναι δυνατόν οι λαοί να προτιμούν το έθνος κράτος από τους Ευρωπαϊκούς
θεσμούς. Έλα ντε, τα παλιοεθνίκια!
Κανέναν
βέβαια δεν ενοχλεί το γεγονός ότι το βρετανικό κατεστημένο αξιοποιεί με τον
χειρότερο τρόπο του Σκωτσέζους εθνικιστές και τους εθνικιστές του Σιν Φέιν της
βόρειας Ιρλανδίας προκειμένου να δημιουργήσει την εικόνα διάλυσης του Ηνωμένου
Βασιλείου. Βλέπετε, αυτοί οι εθνικιστές δηλώνουν υπέρ της ΕΕ και επομένως είναι
από του καλούς.
Η κρατούσα
τάξη στη Βρετανία έχει τρομάξει τόσο πολύ μ' αυτή την ψήφο υπέρ του Brexit, που
δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει στην ίδια τη χώρα της τις ίδιες τεχνικές διαίρει
και βασίλευε, τις οποίες έχει χρησιμοποιήσει κατά κόρο στις αποικίες της. Όποτε
πλησίαζε η ώρα της απελευθέρωσης των αποικιών τους, οι Βρετανοί αποικιοκράτες
φρόντιζαν να χρησιμοποιήσουν εθνικιστικά και φυλετικά πάθη -τεχνητά ή υπαρκτά-
προκειμένου να μην επιτρέψουν τη συγκρότηση ενιαίου έθνους κράτους.
Το έκαναν
σχεδόν παντού. Από την Ινδία και την Αφρική, έως την Κύπρο. Με τον τρόπο αυτόν οδηγούσαν στο φυλετικό κομμάτιασμα της χώρας υπό τη μορφή
"ομοσπονδίας", προκειμένου είτε να παραμείνουν ως "εγγυήτρια
δύναμη", είτε να έχουν το δικαίωμα παρέμβασης στο όνομα της ομαλότητας και
της ειρήνης. Η τεχνική αυτή άναψε στις περισσότερες χώρες τον πόλεμο -εμφύλιο
και μη- που διατηρείται έως και τις μέρες μας.
Το ίδιο
επιχειρούν τώρα και στη Βρετανία. Βάζουν το εθνικιστικό κόμμα της Σκωτίας και
το Σιν Φέιν, που κυριαρχούνται όχι απλά από εθνικιστική υστερία, αλλά από
φυλετισμό, να εκβιάσουν τις καταστάσεις και να δημιουργήσουν εικόνα διάλυσης.
Τώρα γίνεται φανερός ο σκοπός του Σκοτσέζικου δημοψηφίσματος το 2014 από τον
Κάμερον και οι πρόσθετες εξουσίες που η κυβέρνησή του παραχώρησε στο
επιλεγόμενο κοινοβούλιο της Σκωτίας.